De leraarskamer

Jaar: 1995

Leeftijd: Jeugd

Regie: Herman Azijn

Verhaal:Liliane Wouters is een in het Frans schrijvende Vlaamse auteur. Geboren in 1930, werd deze jonge schuchtere onderwijzeres - ze studeerde af aan de normaalschool van Gijsegem - in 1954 in de wereld van de poëzie ontdekt en begroet. Zij ontving toen nl. de eerste prijs "Nacht van de poëzie". Achtereenvolgens publiceerde zij "La marche Forcée" (1954), "Le Bois Sec" (1960) en "Le Gel" (1966). In Vlaanderen werd zij vooral bekend door haar vertaalwerk van Vlaamse poëzie o.a. "Guido Gezelle". In 1964 schreef zij haar eerste toneelstuk (uiteraard in het Frans) en na enkele andere verscheen in 1983 "La salle des profs" dat dat jaar in Bergen in première ging. In 1984 werd het in een vertaling van Alice Toen onder de titel "Met ezelsoren" gecreëerd door het Brialmont Theater in Gent en Brugge. Datzelfde jaar werd het stuk in dezelfde vertaling onder de titel "De leraarskamer" hernomen door het Westvlaams Theater Antigone te Kortrijk. Na de Brusselse première was de kritiek in de Franstalige pers zeer lovend over dit stuk. Een paar voorbeelden: Le vif magazine (24/03/1983): Met heel veel humor worden heel wat harde waarheden gezegd. Een stuk dat aanspreekt. Recht in de roos". Le soir (26/03/1983): "Twaalf taferelen. Twaalf adempauzes. Zoals de bokser in de hoek van de ring. Twaalf ontmoetingen in de koffiekamer van een lagere school... . Liliane Wouters weet waarover het gaat! Alléén als volwassene aan kinderen te zijn overgeleverd! Maar ook de betekenis van de taak, de roeping! Een beroep waar men vaak misprijzend over spreekt". Liliane Wouters schreef dit stuk op bestelling, nl. zes personen en 1 decor. Zij koos voor zes leerkrachten van de lagere school en als decor de koffiekamer van de onderwijzers. Zij schreef uit eigen ervaring. Ze was toen immers al meer dan 30 jaar onderwijzeres. Wel verduidelijkt zij dat zij niet één van haar personages echt heeft gekend. Ze heeft de leerkrachten als het ware een identiteit gegeven, heeft de situaties bedacht en tenslotte de taferelen gerangschikt. De eerste twee zijn gewoon verkennend. Dan stijgt de spanning. Er gebeurt allerlei, om te eindigen in het netjes herstellen van de orde en het toedekken met de mantel van de sleur der gewoonte. Denk vooral niet, zegt Liliane Wouters, dat ik met het stuk een afrekening betracht, of voor iets een pleidooi wil houden, of enige frustratie kwijt moet. Mijn stuk is een nuchter constateren. Een demystificatie ook van alle blabla van hen die aan de wal staan: politiekers, inspecteurs, voorzitters van ouderverenigingen. En die zich met opgeheven vinger voor de leerkracht opstellen... . Maar of "ze" zich in het stuk herkennen is een open vraag. Wie zich in de spiegel ziet, denkt vaak zijn collega te zien, aldus Liliane Wouters.

Acteurs: Frans Sterckx, Mia Debecker, Jerom Schueremans, Lydia Leys, Marianne Dekens, Aline Verhoeven, Edward Servranckx en Rachel Van Kriekinge.

Speeldata: 11, 17 en 18 maart 1995